กักตัวไดอารี่: อยู่อังกฤษช่วงโควิดแล้วจองตั๋วกลับไทยมาได้ยังไงนะ?

 2,395 total views

บันทึกที่ 1 ในช่วงกักตัว…

ตอนที่โควิดเริ่มระบาดหนัก และที่อังกฤษล็อคดาวน์ตั้งแต่ช่วงแรกๆ เป็นตอนที่เราเรียนโทเทอมสุดท้าย และต้องทำวิทยานิพนธ์เล่มจบ แพลนไปเที่ยว แพลนทำงาน ทุกอย่างพังหมดเพราะเดินทางไปไหนไม่ได้ มหาวิทยาลัยปิด ห้องสมุดปิด อยู่แต่ในหอ นั่งงมกับการหา journal ออนไลน์ และพยายามทำงานให้ส่งทันเดดไลน์

แต่ด้วยสถานการณ์อะไรหลายอย่างที่ไม่เอื้ออำนวย ทุกอย่างเปลี่ยนไปใช้ช่องทางออนไลน์ ติดต่อ supervisor ยากขึ้น เพราะเจอกันแบบ face-to-face ไม่ได้ ทำให้ต้องขอเลื่อนส่งเล่มไปอีกหนึ่งเดือน ชีวิตตอนนั้นจัดว่าเครียดหนักอยู่ ตอนทำงานแทบไม่ได้คุยกับที่บ้านเลยจนแม่เป็นห่วง แต่ก็นั่นแหละตอนนี้ผ่านจุดนั้นมาได้ เกรดออกครบทุกตัว และเรียนจบอย่างเป็นทางการแล้ว

เมื่อการเรียนผ่านพ้นไปด้วยดี ขั้นต่อไปก็คือการเตรียมตัวกลับไทย ตรงนี้แหละปัญหา เพราะที่ไทยก็ล็อคดาวน์ ไม่อนุญาตให้เครื่องบินพาณิชย์บินเข้าประเทศ แต่เราดันจองตั๋ว Qatar Airways แบบไป-กลับเอาไว้ตั้งแต่ตอนเดินทางมา และตั๋วนั้นมีอายุการใช้งานแค่หนึ่งปีเท่านั้น…

ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากยกเลิกตั๋วเดิม และต้องมาลงทะเบียนจองตั๋วกลับกับสถานทูตไทยในลอนดอนแทน เพราะเที่ยวบินพิเศษเป็นอย่างเดียวที่จะพาเรากลับบ้านได้

เราลงทะเบียนไว้ตอนต้นเดือนกรกฎาคม ได้คิวที่ 3,431 แม่เจ้า!!! ไม่มีทางกลับไทยทันในเดือนกรกฎาคมแน่นอน แต่สัญญาหอหมดเดือนนี้

อืม…ทำไงล่ะ

เป็นโชคดีที่หอเข้าใจสถานการณ์ว่าเรากลับไทยไม่ได้จริงๆ เลยให้ทำสัญญาอยู่ฟรีต่อได้อีกหนึ่งเดือน

ถึงอย่างงั้นก็ยังเสี่ยงมาก เพราะคิวเราคาดว่าจะได้กลับไฟล์ทเดือนกันยายนเลย ที่นี้ยากแล้วเพราะทั้งสัญญาหอ ทั้งวีซ่าหมดอายุสิ้นเดือนสิงหาคมทั้งหมด ตึ้บมากตอนนั้น แต่ก็เป็นโชคดีอีกรอบที่สถานทูตจัดระบบคิวสำหรับเที่ยวบินรอบเดือนสิงหาคมใหม่ จากที่มีเดือนละ 2 ไฟล์ท เพิ่มเป็น 3 ไฟล์ท ล้างคิวเดิมทั้งหมด เปลี่ยนให้มาจองกับระบบใหม่ในเว็บไซต์ที่สถานทูตทำขึ้นสำหรับการจองเที่ยวบินพิเศษโดยเฉพาะ

สถานทูตลงข้อมูลเรื่องระบบใหม่ในเพจเฟซบุ๊กวันที่ 29 กรกฎาคม ในขณะที่ไฟล์ทมีให้เลือกวันที่ 9, 16, 23 สิงหาคม (เป็นวันอาทิตย์ทั้งหมด) เราปรึกษากับน้องที่จะกลับพร้อมกันว่าอยากกลับวันที่ 16 เพราะวันที่ 9 เตรียมตัวไม่น่าจะทัน ส่วนวันที่ 23 ก็นานไป ถ้า 16 กลับไปกักตัวจะครบในสิ้นเดือนพอดีเลยเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดสำหรับเรา

มาถึงขั้นการจองตั๋ว คือวันที่ 29 เนี่ย เพจแค่มาลงข้อมูล พอวันที่ 30 มาลงคลิปสาธิตการลงทะเบียนผ่านเว็บ แต่วันที่เปิดให้กดจองจริงคือวันที่ 31 ตอน 9 โมงเช้า เราก็ตั้งเวลาไว้เสร็จสรรพ ตื่นเต้นพอๆ กับตอนรอกดบัตรคอนเสิร์ตเกาหลี เพราะดูจากในเพจคิดว่ายอดคนต้องการบินกลับมีเยอะพอสมควร ตอนนั้นทำได้ดีที่สุดแค่เตรียมใจ

เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นในเช้าวันที่ 31… เด้งตัวจากเตียงทันที คว้าโทรศัพท์มาและรีบลงทะเบียนตามเว็บไซต์ที่สถานทูตให้มา ข้อมูลในส่วนแรกจะเป็นข้อมูลสำหรับการลงทะเบียนก่อนจองตั๋ว ต้องกรอกพวกข้อมูลส่วนบุคคล การยินยอมรับเงื่อนไขการกักตัว รวมถึงข้อมูลการแพทย์เบื้องต้น

ผ่านขั้นตอนการกรอกข้อมูลทุกอย่างจนเสร็จ แต่ขั้นสุดท้ายดันกดยืนยันการลงทะเบียนไม่ได้! กดปุ๊บเว็บขึ้นเป็น html มาแบบงงๆ

เอ้า ทำไงล่ะทีนี้… ไปรีเฟรชใหม่อีกรอบ กรอกข้อมูลใหม่ แต่ก็กรอกไม่ได้อีก! เพราะเว็บขึ้นว่าเราใช้เลขพาสปอร์ตนี้กรอกข้อมูลไปแล้ว ตอนนั้นคืองงไปหมด ล่กไปหมด เว็บล่มแบบไม่เห็นทางจะกดได้

ณ ตอนนั้นเฟลไปแล้ว คิดว่าคงกดไม่ทันแน่ คนแย่งกันเยอะ ทำใจเผื่อเดือนกันยายนเอาไว้เลย แต่พอเข้าไปดูในเพจ ปรากฏว่าคนกดไม่ได้กันเต็มไปหมด และเจอปัญหาเดียวกันคือระบบล่ม สักพักสถานทูตมาโพสต์ว่ากำลังแก้ไขปัญหานี้อยู่ พอเข้าเว็บไปอีกรอบก็ขึ้นว่าอยู่ระหว่างแก้ไข ยังไม่สามารถลงทะเบียนได้

คือไม่เป็นอันทำอะไรแล้ววันนั้น นั่งกังวลอยู่หน้าคอม หน้าโทรศัพท์ จนช่วงเย็นประมาณหกโมงครึ่ง ลองเข้าไปดูอีกรอบ เห้ย…เว็บขึ้นให้ลงทะเบียนได้แล้ว เรารีบโทรหาน้องที่จะกลับด้วย เข้าไปลงทะเบียนใหม่อีกรอบพร้อมกัน กรอกข้อมูลเหมือนเดิมด้วยใจลุ้นระทึก แล้วก็สำเร็จ!!! ได้เมลยืนยันการลงทะเบียนรอบแรกมาแล้ว

แต่มันยังไม่จบแค่นั้น เมลนี้เอาไว้แค่ให้เราเข้าไปตั้งค่ารหัสผ่านในเว็บสำหรับการจองตั๋ว นี่ก็รีบเข้าไปตั้งรหัสแล้วล็อคอินเข้าระบบจองตั๋วทันที โล่งใจมากตอนมาถึงหน้าที่ให้เลือกไฟล์ท รู้สึกว่าการรอคอยทั้งวันมันกำลังจะถึงจุดหมาย ไฟล์ทวันที่ 16 ยังมีที่นั่งเหลืออยู่ กดเลือกไฟล์ทเรียบร้อย ยืนยันข้อมูลทุกอย่าง จนได้ข้อความจากเว็บเด้งมาว่าเราได้จองตั๋วแล้ว ซึ่งตามขั้นตอนจะต้องมีเมลยืนยันการจองของเราส่งมาทันที

แต่…ไม่ได้เมลอีกแล้วจ้า มันจะต้องมีอะไรให้ให้ลุ้นกันนักเนี่ยวันนี้

พอไม่ได้เมลเลยลองกดล็อคอินเข้าเว็บไปเช็คข้อมูลดูอีกที เว็บก็ขึ้นว่าเราลงทะเบียนแล้ว ให้รอยืนยันทางอีเมล ก็ตามนั้น… เหมือนฝึกความอดทน รอมาทั้งวัน รออีกหน่อยคงไม่เป็นไร

เวลา 21.08 น. อีเมลเด้ง… รีบเข้าไปดูทันที ถอนหายใจกับตัวเองด้วยความโล่งอก ได้เมลยืนยันการสำรองที่นั่งแล้ว หมายความว่ามีไฟล์ทกลับไทยแน่นอน ที่ลุ้นที่รอมาทั้งวันตั้งแต่เช้า บรรลุเป้าหมายยิ่งกว่ากดบัตรคอนได้แถวหน้าสุด

บอกเลยว่าการไปเรียนโทที่อังกฤษ ในช่วงโควิด เป็นการเปิดประสบการณ์ใหม่ที่คงหาไม่ได้อีกแล้วในชีวิตนี้ ตอนนี้กลับถึงไทยอย่างปลอดภัยแล้ว และอยู่ในระหว่างกักตัว เลยอยากบันทึกเรื่องราวนี้ไว้ เป็นบันทึกหน้าสำคัญอีกหน้าหนึ่งในชีวิต…

นี่เป็นแค่ตอนแรกของกักตัวไดอารี่ ไว้เดี๋ยวตอนหน้าจะมาเล่าเรื่องการเตรียมเอกสารกันต่อ