1,849 total views
เรื่องเล่าระหว่างทาง…
เราเจอคุณป้าคนนี้ระหว่างรอทำข่าวพี่ตูน บอดี้สแลม ที่จุดพักในการวิ่งเซตที่ 2 ของวันนี้ ในโครงการวิ่ง #ก้าวคนละก้าว จุดพักนี้อยู่ที่เดอะเซ้นส์ ปิ่นเกล้า จุดสุดท้ายของกรุงเทพมหานคร ก่อนส่งต่อให้เขตนนทบุรี
คุณป้ายืนอยู่ใกล้ๆ เรามาสักพัก เห็นแกท่าทางตื่นเต้นก็รู้ว่าคงตั้งใจอยากมาเจอพี่ตูน จนมีจังหวะนึงที่เราหันไปสบตาแกพอดี
คุณป้ายิ้มกลับมา และไม่กี่นาทีจากนั้นก็ยื่นหน้าจอโทรศัพท์สมาร์ทโฟนรุ่นหนึ่งหันมาทางเรา ภาพที่เห็นคือหน้าจอที่กดเข้ากล้องถ่ายรูปค้างเอาไว้
ป้า : (ชี้ไปที่ปุ่มวงกลมสีแดง) อันนี้ปุ่มกดอัดวิดีโอใช่มั้ยลูก?
เรา : (ยิ้มให้ป้าแล้วตอบกลับ) ใช่ค่ะ ปุ่มนี้แหละ
ป้า : กดไว้นานเท่าไหร่ก็ได้เนอะ ป้าใช้โทรศัพท์รุ่นใหม่แบบนี้ไม่ค่อยเป็น (หันมายิ้มบางๆ ให้เรา แล้วลองจิ้มกดอัดวิดีโอ แล้วก็ยืนถือไว้อย่างงั้น รอพี่ตูนออกมาโดยไม่กดหยุด)
เรา : (พยักหน้ายิ้มๆ กลับไป)
เป็นบทสนทนาที่สั้นมาก… แต่มันทำให้เรารู้สึกถึงอะไรได้หลายอย่าง
…ไม่ว่าจะอายุมากแค่ไหน เราก็ควรต้องเรียนรู้ที่จะปรับตัวเข้ากับสิ่งใหม่ๆ อยู่เสมอ
…การได้ตอบบทสนทนากับใครเพียงแค่สั้นๆ แต่มันเป็นประโยชน์กับเขา ไม่ว่าจะมากหรือน้อย มันสร้างคุณค่าในจิตใจให้เรามากๆ
…พี่ตูน เป็นแรงบันดาลใจสำคัญจริงๆ สำหรับคนไทยทุกคน เราไม่รู้หรอก บางทีคุณป้าคนนี้อาจจะไม่เคยได้ออกไปไหน วันนี้ถ้าพี่ตูนไม่วิ่งผ่านแถวบ้านก็คงใช้ชีวิตไปแบบไม่มีอะไร แต่พอได้มาที่นี่ มาเห็นกับตาตัวเอง แถมได้ถ่ายวิดีโอพี่ตูนกลับไปด้วย คงจะทำให้ชีวิตมีสีสันขึ้นมาบ้าง และมันอาจจะเป็นความภูมิใจอย่างหนึ่งที่ป้าได้มีโอกาสกดบันทึกภาพช่วงขณะเวลานั้นไว้ด้วยตัวเอง
พอคุยกับป้าเสร็จเราก็เดินหลบมายืนข้างหลัง แอบถ่ายรูปป้าเก็บไว้ เป็นอีกความทรงจำดีๆ ที่สั้น แต่พอกลับไปนึกถึง คงทำให้วันหมองๆ สดใสขึ้นมาได้
ขอบคุณค่ะป้า…
